De bazar van de vrouwenvereniging “Nut en Nocht” (1931-2006)
De manier voor de vrouwenclub om aan geld te komen was het organiseren van wat ze eerst noemden een “verkeapdei”. Hier werd van alles verkocht wat in de wintermaanden was gemaakt. Van dit geld werd weer alles wat ze konden missen geschonken aan goede doelen, waaronder de muziekvereniging “Lyts Bigjin” en de kerk.
Voor de oorlog werd er in het café een verkoopmiddag gehouden en ‘s avonds was het feest voor de leden en hun mannen (die mannen zag je niet op de verkoopmiddag) Ook de donateurs mochten deze feestelijke avond bijwonen. Er werd wel een gezelschap van buiten ingehuurd, maar vaak verzorgden de dames zelf het feestprogramma d.m.v. zang en het opvoeren van kleine toneelstukjes. (Dit ook om de kosten te besparen) Ook de toneelver-eniging “Willem van Haren” trad wel eens op.
In de oorlogsjaren kwamen deze verkoopdagen stil te liggen. Het werd verboden door de bezetter en er kwam krapte in handwerkmateriaal.
Na de oorlog kwam dit weer heel langzaam op gang. De eerste verkoopdagen werden kleinschalig gehouden. Er werd alleen onder de leden verkocht, er was nog niet genoeg materiaal voorhanden.
Pas in 1950 werd er weer een grote bazar gehouden, de “skriuwster” doet hier in dichtvorm verslag van.
Verslag fen de Bazar op 15 Maart 1950.
Op 15 Maart binne de vrouwlju fen Rie drok yn ‘e war. De vrouweclub houd nei tsien jier wer har eerste bazar.
Om njûgen ûre binne acht al drok oan ’t skreppen en skuoren, ’t spul utstalle op tafels en oan de muoren.
Om twa ûre scille wij de verkeaping ha en rop ’t us vaorsitster een flink tal dames it wolkom ta.
Wy ’t verleden jhest eerst nog al wat lijen. Letter wy der gâns meer te krijen.
Elk had syn bêst die en safolle makke dat er kin. Dat is oan de seal vol mooi guod wol te sjin.
Vrouwljes wuazen mei lytse wurkjes. En ek mooie famkes jurkjes.
Skelken vaor te verkleijen voor en yn ’t wurk. En ek een greute vrouwljes onderjurk.
Vaor de mânlju sokken fen swart en nassauw. Een mooi jaske en jumpers vaor moeke de vrouw.
Knibbelwuazen yn verskillende mjitten. En een kessen om der op te sitten.
Een kleed om de tafel der mei te dekken, panlappen broekjes borstrokjes en ek kruuksekken.
Sjalen, waskhandsjes en een badhandoek. En ek een wite vrouwljes broek.
Haakte kleedsjes der kin men yn de keamer mei pronkje. En ek lytsguod wol far famkes mar ek far een jonkje.
Twa pijames om der mei op bed te gean. Derneist allejher wollen onderklean.
De sprei hienen we ek allejher us sinnen op set. De pop jhitte Djoke, waar troch vyf vrouwlje ret.
De wuast fen de slagter, en ’t spek fen de boer. Kaam goed te plak dat der praat ik mar net oer.
De dames die ’t verkochten praten harren de kiel soms hast droeg. Dat van de theeskinsters een heap drokte wer joeg.
Elk waar bestjinne gjin yn gong verbij. Wie ’t op dan kamen ze wer op ‘e nij.
De lotten die gongen grif goed fen ‘e hân. De vrouwlje glunderden it jit jhir mar skân.
De dames fen ‘t bestjûr makken jir en der een praatsje. Jeltsje bij de kassa, struts de cinten in het laatsje.
Onder de skualbêrn waar nog een kleinigheid verret. Een jodekoek te beslut wie ’t ein fen de pret.
Disse middei voldie elk wer tige goed. Dat takommende jhest begjinne we wer mei nije moed.
D. Groen – Douma.
