Oud Riedsters in de schijnwerpers
Verhalen of interviews van of door personen die in Ried hebben gewoond.
Dit keer een interview met Pieter de Kroon.
Op een maandagmiddag fietste ik in de vrieskou naar Wijnjewoude, een dorpje onder Drachten en kwam aan bij een vrijstaande woning op een groot stuk grond.
Piet, want zo werd hij vroeger in Ried genoemd, en zijn vrouw Gerda deden open en er was een hartelijk weerzien. Onder het genot van een kop koffie staken we van wal.
Hij heeft zijn jeugd vroeger in Ried als prettig ervaren. Hij is geboren in 1951 aan de Anemareed, achter omke Klaas de Kroon.
Toen hij negen jaar oud was verhuisden ze naar de boerderij van Arend Terpstra aan Pastorielaan, wat nu de doorgetrokken Doctor Vitus Ringersstraat is. Daar heeft hij z´n verdere jeugd doorgebracht.
Pieter was al vrij vroeg een sportman. Op de lagere school kaatsen op het schoolplein en het kaatsveld. Zo heeft hij in 1961 tijdens de Riedster kermis de 1e prijs gewonnen met Jappie Saakstra en Engbert van Zandbergen tijdens de kaatswedstrijd ´Schooljongens Leeuwarden´. Ook heeft hij twee maal op de Freulepartij gekaatst in 1965 met Anne en Willem van der Ploeg en in 1966 met Eelke van der Ploeg en Kees Meijer. Helaas daarin geen prijzen gewonnen.
Ook hield hij van schaatsen. Als het ´leegje´ sterk was of bij strengere forst het ´wiid´, dan was hij bloedfanatiek. Al vroeg schaatste hij rondjes op het ´leegje´ met de oudere en ervaren rijders. Zo reed hij graag met Jappie Saakstra en Barbera Meijer. Met laatst genoemde het liefst, want dat was per slot van rekening een meisje.
Een aantal keren heeft hij de 1e prijs gewonnen tijdens de kortebaan wedstrijden van Franekeradeel.
Later, in 1985, 1986 en 1997, heeft hij tijdens de tocht der tochten drie Elfstedenkruisjes bij elkaar geschaatst. Een prestatie van formaat.
En nog steeds zit het schaatsen in z´n bloed. Zo heeft hij al een aantal keren de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee in Oostenrijk geschaatst. En als het meezit en hij tijd heeft, doet hij dat weer in 2023.
Vervolgens voetbalde hij graag. Na schooltijd op het schoolplein. Altijd wel een groepje jongens die dan nog wel zin hadden in een balletje trappen. En ook het kaatsveld was een optie. Daar had je dan wat meer ruimte en werd het doel gemarkeerd door een hoopje jassen die als doelpalen fungeerden. Vaak werd daar met een leren bal gespeeld. Dan waren voetbalschoenen wel de beste keuze als schoeisel.
Later in 1965 heeft hij in het eerste elftal van VV. Tzummarum gevoetbald. Na een aantal jaren daar gespeeld te hebben heeft hij een overstap gemaakt naar VV. Dronrijp en dat ook voor een aantal jaren.
Hoe is het hem na z´n jeugdjaren vergaan?
Na de lagere school is hij naar de ULO gegaan in Franeker. Vervolgens naar de HBS in Leeuwaren waar hij in 1969 zijn diploma behaalde. Daarna wist hij niet precies welke richting hij zou kiezen. Z´n eerste baan was in de fabriek bij de man van z´n zus Janke. Daar heeft hij twee maanden gewerkt om vervolgens op een arbeidsbureau in Leeuwarden de werkzaamheden voort te zetten. Maar dat hij iets wilde betekenen voor de mensen was toch wel zijn droom. Daarom ging hij, naast z´n werk, parttime de opleiding Maatschappelijk Werk doen. Hij kreeg de smaak te pakken en deed vervolgens een opleiding psychotherapie. Daarna raakte z´n carrière in een stroomversnelling. Heeft daarin later nog de opleidingen veranderkunde bij SIOO en INSEAD gedaan.
In 1974 begon hij als Maatschappelijk werker en psychotherapeut. In 1988 werd hij directeur-bestuurder bij zorgorganisatie DAG Friesland om vervolgens in het jaar 2000 CEO te worden bij zorgorganisatie Vanboeijen in Drachten. Hij wordt dan voor het concept ´Regie op locatie´ in 2013 ´Business Improvement Manager of the year´ en wint hij in 2014 de ´European Quality Leader award´. Daarnaast wordt hij in 2001 bij de RABObank in Drachten nog Voorzitter Raad van Commissarissen.
In 2014 is hij met vervroegd pensioen gegaan. Niet dat hij daarna achterover leunend met de benen op tafel achter de geraniums ging zitten. Hij bekommerde zich over de energie- en stikstofcrisis en kwam met nog een aantal mensen binnen Wijnjewoude op het idee om het dorp energie neutraal te maken. Omdat het dorp nogal wat omringende boerderijen telt, zijn ze in dat kader het project WEN gestart, of wel Wijnjewoude Energie Neutraal. Zonnepanelen op het dak en een zonneweide gaan voor de stroom zorgen en de mest van de boeren uit het dorp wordt met vrachtwagens naar een mestvergister gebracht en zorgt voor het groengas. Het schijnt dat de mest van drie koeien een huis kunnen verwarmen. Ze willen de pilot volgend jaar opstarten en als het meezit, kan het in 2025 daadwerkelijk in bedrijf worden gesteld. Hopelijk dat minister van der Wal geen roet in het eten gooit, want reductie van de veestapel betekent minder groengas. Spannend, dus.
Na anderhalf uur en een openhartig gesprek valt op dat Pieter net als vroeger nog steeds bloedfanatiek in doen en laten is.
Want wat nog de moeite van vermelden waard is:
In 2015 werd hij nog Voorzitter Raad van Toezicht bij TMZ (Trivium Meulenbelt Zorg) en in 2016 Voorzitter Raad van Toezicht bij de KNSB. Hij is dan ook vaak bij schaatsevenementen aanwezig. Hoezo pensioen ?
Tenslotte is hij sinds 1985 getrouwd met Gerda en hebben ze samen 2 kinderen en 4 kleinkinderen.
